2025, een goed begin!
Hallo volgers!
We zijn alweer 8 weken verder en het jaar begint goed!
Na het openstellen van mijn online agenda van heel 2025 lopen de aanvragen gestaag door.
Je zult denken: "Nu al?" Ja, nu al.....
Het was voor mij ook een verassing, maar de agenda begint aardig in te slinken.
De datums die nu nog beschikbaar zijn kun je hier vinden: https://karin-evers-paardenscheerster.webnode.nl/vrije-plekken-2025/
Wil je zeker zijn van een afspraak en weet je niet wanneer? Kijk dan wanneer ik afgelopen seizoen ben geweest en probeer indien mogelijk al iets in te plannen. Ik moet eerlijk zeggen dat vol nu ook echt vol is. Als je een afspraak hebt staan en er komt plots iets tussen dan is er altijd wel een mouw aan te passen, maar ga ervan uit dat zodra je je paard geschoren wilt hebben en je mij een bericht stuurt, het wel tot 4 weken kan duren voordat ik je in kan plannen.
In mijn vorige Blog had ik een klantenstop in gelast, maar ook daar ben ik alweer van afgeweken :D
Zo heb ik een paar nieuwe klanten in de regio Nordrein-Westfalen erbij gekregen door mond tot mond reclame, die Deutsche Leute willen Ünbedingt die Holländische Schermeisterin bei Ihre Pferden haben. Ik ben echt Begeistert! Zulke leuke reacties krijg ik daar. Brengt me weer energie om toch weer door te gaan en ja te zeggen. En als ik daar een dag mijn kunsten heb vertoond staan ze met een brede glimlach en zeggen ze trots "Karin, du bist echt ein Schermeisterin! Bis nächste Mahl, wenn dass geht???" " Ja naturlich!" Hahahahahaha, ik rijd altijd weer met een big smile richting huis, heb ik toch mooi weer netjes werk afgeleverd.
Zo heb ik sinds best wel een lang tijd een klant in Ostbevern en weet nog de eerste keer dat ik daar op stal kwam. Het verschillende aanbod van paarden op één stal was geweldig! Een trekpaard waar de buik alleen uitgeschoren mocht worden, het ontzettend grote dressuurpaard die geregeld op foto's voorbij komt, de grapjurk die gelukkig elke keer bij het scheren wat meer respect toont en niet te vergeten de menpaarden. De eerste keer mocht ik de benen heel voorzichtig een klein beetje opscheren want ze konden elkaar toch eens raken, snap ik volkomen hoor, maar bij elk bezoek mocht er steeds iets meer af en sinds een tijd scheer ik alle menpaarden in "Mondriaan-model".
Lastig om te doen, maar als ze eenmaal klaar zijn geeft het mij zoveel voldoening, de paarden kunnen fijn voor de koets zonder een deken omdat er een soort van dekenmodel is blijven staan. De eigenaar krijgt ook enorm veel complimenten en dat is voor mij een bevestiging dat ik het goed gedaan heb.
Is toch wel een vet gaaf gezicht zo, vind je ook niet?
Helaas ook wat minder nieuws. Ik was lekker aan het werk bij mijn nieuwe baan totdat moeders belde in de ochtend en ik kan je garanderen, als mams belt, is het niet goed..... Dat bleek ook zo. Ze was de paarden gaan voeren en nu was het Vosje die niet wou eten. Ze twijfelde niet en belde me direct op. Op het werk zeiden ze direct, "Waar wacht je nog op? Gaan nu!" En ik fietste ik weet niet hoe hard naar huis om vervolgens in de auto te springen en naar stal te rijden. En dan tref je je pony aan met zo'n blik van ik wil niet eten..... geen koorts, niet te koud, maar geen eetlust. Eerst even lopen en al lopend de dierenarts gebeld en die kwam op aandringen van mij snel naar stal.
Ik hield alweer met het ergste rekening, maar oef, zover was het gelukkig nog niet. Vosje toonde vage klachten en ze kreeg een pijnstilling en antibiotica echter was haar bloeddruk wel heel laag en dat baarde me wel wat zorgen. Ze maakt best wel proppen en rook iets uit de mond en in overleg met de dierenarts ook een afspreek met de tandarts gemaakt en die kwam 3 dagen later langs.
Hij kwam tot de conclusie dat er een kies loszat en die moest er uit.... Zo gezegd zo gedaan en even later was mevrouw weer een kies minder, de arme pony. Op advies een extra kuur van de dierenarts erachteraan en het leek goed te gaan totdat ik op een ochtend op stal een heel bloedbad aantrof! "Wolf" schoot door mijn hoofd, maar oef gelukkig aan de buitenkant niets te ontdekken. Ze bleek in haar mond een bloeding te hebben gehad. waarschijnlijk een ontsteking die doorgebroken is, maar we zijn deze week wederom met antibiotica en pijnstillers begonnen en hopen dat de bloedingen niet meer terug komen, want je schrikt je het apezuur als je op stal komt.......we zijn nog bezig met verder onderzoek, ik kan alleen maar duimen dat het snel de goede kant opgaat.
Tot slot nog een leuke meeting gehad met 2 collega scheerders, Ingrid en Sanne! We appen geregeld als er iets speciaals of bijzonders voorbij komt en laatst zijn we op een zaterdagmiddag naar Ingrid gereden en hebben we daar eindelijk irl kennis gemaakt. Zo ontzettend leuk om je gelijke te treffen die precies denken zoals jij en met oog voor het paard scheren. Zo fijn. We leren van elkaar en hebben wat situaties besproken hoe een ander het op zou lossen. Het was zeker voor herhaling vatbaar! Die paar uur dat we er waren waren veels te kort....
Wordt vervolgd.....