Paardenfluisteraar

Tja, de titel zegt het al, een paardenfluisteraar.

Maar al te vaak hoor ik dit bij mijn klanten.

Hoe ik omga met paarden, ik moet er wel één zijn...... 

Maar de Twentse nuchterheid zelfde denk ik dan: ik beschik gewoon over een hele grote dosis paardenverstand en ben (niet snel) bang. 

Als "professional" verkoop je natuurlijk wel een dienst en die moet je zo goed mogelijk uitvoeren. Eerlijkheid naar het paard staat bij mij bovenaan. Ik denk altijd: "Een paard vraagt er niet om om geschoren te worden." Ik zorg er dan ook altijd voor dat ik voldoende tijd vrij maak om een paard netjes en met geduld te scheren. 

Vaak hoor ik verhalen van paarden die voorheen door andere "professionals" geschoren zijn en dan springen mij echt de tranen in de ogen. Schreeuwend de stal binnenkomen, schreeuwen tegen het paard, zelf heel angstig werken, benen opknopen, praam er direct op en ga nog maar even door........ 

Zo was ik afgelopen week bij een nieuwe klant. Toen ik aankwam werd mij medegedeeld dat ze pasta had gehaald bij de DA omdat het de vorige keer niet zo goed ging. 

 Oh jee, schoot er door mijn hoofd heen, achteraf mijn eigen fout;  ik had niet doorgevraagd bij de afspraak.

In overleg met de eigenaresse besloten om zonder verdoving te beginnen en kijken hoe de paarden zich verder gedroegen en gaande wijs werd mij duidelijk dat hier gewoon onbewust veel angst in zat. 

Waarschijnlijk bij de vorige scheerder ontwikkeld en dat heb je er niet één, twee, drie af. 

Beide paarden heb ik zonder sedatie geschoren, wel bij beiden op het laatst even gebruik moeten maken van de praam om toch even sneller en vooral veiliger te werken. 

Maar twee blije paarden die weer aan het werk konden en twee blije baasjes, daar doe ik het voor.