Paardenwelzijn op concours

Eens heel wat anders, je leest tegenwoordig enorm veel over het paardenwelzijn en daarom dacht ik laat ik daar eens dieper op ingaan. 

Sinds september mag ik voor de KNHS I&R controles uitvoeren om wedstrijden. Enorm leuk om te doen. Ik ontmoet zoveel mensen, kan veel sparren met toezichthouders, federatievertegenwoordigers en mede-juryleden.

Ik stel mij vaak zo op dat ik contact heb met een toezichthouder zodat we samen zaken kunnen bespreken en overleggen hoe de ander er tegenaan kijkt. Het is echt niet zo dat we als politieagenten rondlopen, maar in het kader van het paardenwelzijn is er nog veel te verbeteren.

 Zo is het mijn taak om te controleren of de paarden juist geënt zijn en al dan niet dat de ruiters/eigenaren het voor de volgende wedstrijd in orde kunnen maken. De KNHS is al heel coulant om een paard tot maximaal 14 maand na de laatste enting toe te laten op het wedstrijdterrein. Kom je daar overheen? Heel duidelijk --> paard op de trailer en naar huis. Je rijdt immers onder de vlag van de KNHS en die regels dien je te volgen.  Soms komt er wel eens frustratie naar het paard, maar hé, dat paard kan er niks aan doen dat je als ruiter de papieren niet in orde hebt? Heel fijn dat je dan een extra "mannetje" bij je hebt staan die zorgt dat alles in goede banen geleid wordt. 

Nu is het zo dat juryleden ook verplicht op het voorterrein moeten staan. Een taak die veel juryleden niet willen en/of kunnen en daarom gestopt zijn met het jureren, persoonlijk vind ik dat enorm jammer.

Toezichthouder is namelijk niet niks, je moet echt zoveel weten en dan ook overal op letten. Soms is het toezichthouders ook doorgeslagen heb ik gemerkt, de ene controleert elke paard of de neusriem te strak zit, het bekende "2-vingers-ertussen-op-het-neusbot" beleid, maar moet je wel elk paard daarop controleren? Je ziet snel genoeg aan de houding van het paard of het wel of niet goed zit en als je dan twijfelt kun je alsnog een controle uitvoeren.  Laatst tikte een toezichthouder mij aan, een paard had om de achterbenen polsbandjes, de kogelbeschermers zaten niet om de kogel, maar erboven. Ze liep rustig naar de combinatie, sprak ze daarop aan en vervolgens deed de begeleider zelf de beschermers goed om. Zo kan het dus ook opgelost worden. Zonder stress zaken oplossen, dat ik iets waar wij voor staan. 

Laatst in een bijscholing voor toezichthouders kwam er een mooi gesprek naar boven wat me wel is bijgebleven en die ik dan ook graag met jullie wil delen.

Stel voor je raakt gefrustreerd en uit dat in je rijden, trekt aan de teugels en prikt een keer heftig in de buik. Wat als er op dat moment net iemand een onschuldige tiktok maakt en deze komt online?  Dan zou het wel eens het begin van het einde van de paardensport zijn.

Wil je meer weten over de welzijnscode van het KNHS? Deze vind je hier:

Laten we er allemaal voor waken dat we onze mooie sport kunnen behouden!

Bedankt voor het lezen en tot een volgende Blog ☺