Probleem scheerders ipv paarden

Tja, ik kan mijn blog eigenlijk niet anders omschrijven...... 

Nu Marell ook deels klanten van mij over heeft genomen hebben we geregeld contact over het hebben en houden inzake het scheren van "probleem paarden". 

Echter we horen beide verhalen van klanten waar voorheen iemand anders kwam en ik krijg daar echt koude rillingen van hoe die met dier EN soms ook mens omgaan. 

 Ik zal een paar voorbeelden geven: 

Afgelopen voorjaar werd ik gebeld door mensen uit het midden van het land, hun eigen professioneel scheerder was gewond geraakt en ze zaten met de handen in het haar om een vervanger te vinden, want er was een paard die sowieso gesedeerd moest worden. 

Na wat contact hebben we afgesproken dat we eerst 1 paard op de kliniek zouden scheren en daarna achter hun aan rijdend bij hun thuis de andere 2. 

Op de kliniek aangekomen was ik wat vroeg en had ik alle spullen alvast klaargezet. 

Toen de eigenaar kwam even kort nog besproken wat precies het probleem was bij dit paard en dat was toch echt de benen en het hoofd wat onmogelijk was om zonder sedatie te scheren. Ik kreeg ook te horen dat het paard de vorige keer met scheren tot 3 x toe bijgespoten was omdat hij door de verdoving heen kwam, des te meer alerter moest ik zijn.

 Ondertussen had ik al een zadeldekje afgetekend en kreeg het paard de sedatie toegediend. En daar begon ik met de tondeuse het voorbeen te scheren..... 

Ik merkte dat de eigenaren verbaast waren, maar omdat er geen tijd te verliezen was, hier geen aandacht aan gegeven en maar verder gegaan via het hoofd het andere voorbeen en beide achterbenen gedaan. 

Het paard was iets krampig en was iets raar aan het doen met zijn achterbeen, waardoor de eigenaren de DA er weer bij wouden halen, maar ik zei dat dat toch echt niet nodig was.

 Alleen als ze doelgericht naar mij zou trappen dan konden we dat overwegen. 

Het paard tilde alleen het been op.... 

Vervolgens het lichaam met de grote geschoren en na iets meer dan een uur een mooi kaal paard, klaar om op wedstrijd te gaan. 

Het paard werd op de vrachtwagen geladen en ik pakte alle spullen bij elkaar om over de Veluwe achter hun aan naar hun huis te rijden waar vervolgens twee andere paarden klaar stonden om geschoren te worden. 

Onder het genot van een kop koffie kregen we het erover over mijn manier van scheren. 

Ze waren enorm verbaasd dat ik eerst met de tondeuse ging scheren, omdat de vorige scheerder gewoon met het lichaam begon. 

Ik heb ze uitgelegd waarom ik omgekeerd scheer bij een verdoofd paard. 

Omdat de verdoving ongeveer een uur werkt heb ik net die tijd nodig voor de afwerking. 

En als ik daarmee begin kan ik "veilig" een paard scheren. 

Nadat ik klaar was vroegen ze of ze mij nog een keer mochten benaderen en uiteraard vond ik dat een eer. 

Zodoende ben ik hier vorige week geweest en nu gewoon bij hun op stal, wel met sedatie door de dierenarts, maar ook nu met 1 spuit klaar. 

Ik was toch benieuwd waarom ze mij weer benaderd hadden en toen kwam de aap wel uit de mouw. 

Ze vonden mijn manier van werken en omgang met dieren vele malen fijner en beter dan hun vorige scheerder. 

Toch wel een tikkie trots op mezelf als ik dat te horen krijg. 

Van het voorjaar ook een paard geschoren die ik bijna niet aan de benen kon komen. 

Ik moest dit oplossen met behulp van een praam waardoor ik toch op de gevoelige plekken de benen van het haar kon ontdoen. 

Deze week was deze merrie weer aan de beurt en wederom heel veel spanning. 

Toch met geduld en belonen de benen nu helemaal kunnen scheren zonder dat ze flipte.

 Helaas bij het hoofd niet geheel praamloos kunnen scheren, maar ik verwacht dat ze de volgende keer ook wel weer meer toelaat. 

Van deze merrie was bekend dat ze een enorme hekel heeft om in de buurt van het hoofd te komen, maar er waren wel stukken waar ze het toeliet en dat kan ik de volgende keer weer verder uit gaan werken. 

En dan onze lieve haflinger met mok. 

Ook zo'n project die je (bijna) niet aan de benen liet komen. Vele jaren geleden had de eigenaresse mij benaderd en het was toen best wel afwegen hoe ik dit aan ging pakken.

 Resultaat door de jaren heen is gewoon doorgaan waardoor hij steeds meer toeliet, zoveel zelfs dat de laatste keer ook praamloos de benen kaal zijn geworden. 

Uiteraard met behulp van de eigenaresse die precies weet waar haar paard van geniet. 

In dit geval was het kriebelen in de kootholtes. 

Het paard werd daar zo relaxed van dat ik overal met mijn scheermachine kon komen.

Afgelopen weekend naar het noorden gereden voor een ander "project". 

De eigenaar belde mij 2 jaar geleden een beetje in zak en as op omdat het paard tot "levensgevaarlijk" werd bestempeld. 

We kwamen aan de praat en de vorige scheerster die ze op stal hadden kwam met veel bambarie de stal binnen, zette het paard strak vast zonder enige vrijheid, knoopte een been op en zette een praam op de neus. 

Echt kippenvel krijg ik van zulke verhalen......

Paard was compleet doorgedraaid, tja, vind ik niet zo gek....... 

Afgesproken dat ze pasta zou halen en dat we het zonder gingen proberen en als dat niet wou, dan toch de pasta erin. 

Het paard was zo gespannen van angst dat het een vaste begeleider nodig had en zo ben ik aan het werk gegaan. 

Laten merken dat je zelf niet bang bent en gewoon verstand op 0 en aan het werk. 

Na wat minuten merkten we dat de spanning gedeeltelijk afzakte. 

Helaas was het paard zo beschadigd dat de benen en het hoofd toch met een praam geschoren moesten worden. 

Het jaar erop hadden we enkel een praam nodig bij het hoofd en afgelopen weekend geheel praamloos geschoren in alle rust. 

Paard was nog wel heel gespannen en dat vind ik heel belangrijk om deze tijd te geven om weer in de ontspanning te komen zonder af te straffen. 

Wederom een heel tevreden eigenaresse. 

En zo hoor ik ook vele verhalen van Marell over het wel en wee van scheerders die paarden de benen opknopen of scheerders die halverwege hun geld innen en een half kaal paard achterlaten omdat deze niet te scheren is ?!?! 

Ik heb daarom op Marktplaats mijn advertentietekst ook aangepast met de volgende alinea:

 Het scheerwerk aan een echte prof overlaten? 

Aarzel dan niet en maak nu een afspraak! 

Reeds vele angstige paarden die u voor zijn gegaan die met de jaren steeds braver worden met scheren. 

Ik knoop uw paard zijn/haar benen niet op, maar scheer met respect voor u en uw dier. 

Hooguit als het echt niet wil maak ik (even) gebruik van de praam, maar doorgaans lukt het wel met rust. 

 Ik ben nog steeds van mening dat een paard er niet om vraagt om geschoren te worden, de eigenaar wil dit graag en daarom moeten we ze met respect behandelen! 

 Heb je vragen over mijn blog of over het scheren neem dan gerust contact met mij op! 

Karin Evers 06-546.88.240