Terugblik op een (hectisch) corona jaar

We zijn alweer een tijd verder sinds mijn laatste blog en er is veel gebeurt in de afgelopen maanden.

Zo hebben een aantal vaste klanten van mij besloten om, met pijn in hun hart, hun sportpaarden te verkopen. De combinatie studie en/ of werk en het presteren op topsportniveau was helaas niet meer te combineren.

Via deze weg nogmaals dank voor het vertrouwen in alle keren dat ik jullie paarden mocht scheren.

Zoals jullie weten ben ik afgelopen oktober zelf geveld door Corona en helaas nog steeds herstellende. Gelukkig heb ik door heel NL een paar fijne scheerders gevonden die evenals mij hun diensten professioneel aanbieden en daar heb ik de afgelopen periode dankbaar gebruik van gemaakt.

Helaas ook enkele negatieve berichten over een collega scheerder te horen gekregen. Mocht er iets voorvallen waar ik geen weet van heb, laat mij dat dan alstublieft zsm weten zodat ik dat kan voorkomen in de toekomst! Te denken aan het niet gewenste scheerresultaat of de omgang met dieren. Iets wat bij mij toch echt 100% voorop staat!

Afgelopen najaar werd ik gebeld voor het scheren van een pony die volgens anderen als staatsgevaarlijk werd bestempeld. De eigenaresse had via via gehoord dat ze mij moest bellen om haar pony te laten scheren. Na een telefoongesprek over hoe de pony is en reageert bleek dat de allereerste scheerervaring haar catastrofaal is geworden, de dierenarts dacht haar "wel even" te scheren, dus niet. In overleg met de eigenaresse heb ik besloten om zonder sedatie de klus aan te gaan.

De pony stond die bewuste dag al klaar op de scheerplek en toen ik aankwam zag ik een relaxte pony veranderen in één brok spanning zodra ik mijn apparatuur klaar zette. Ik trok de overal aan en ging eerst even kennis maken met de pony zonder dwang. Geleidelijk vloeide de spanning af, ik tekende een zadeldekje af en pakte mijn scheerapparaat erbij. Zodra ik de machine aanzette sprong de pony alle kanten op, maar zoals de rust zelve liet ik mij daardoor niet van de wijs brengen.

Na een paar minuten vloeide de spanning grotendeels weg en heb ik de romp tot aan het hoofd met de grote machine kunnen scheren. De andere kant ook weer begonnen met veel spanning, maar ook hier werd de pony met de minuut rustiger.

Af en toe kwamen er een stalgenoot langs en vroeg welke verdoving ik pony had gegeven, euh niks?

............oké, deze was dus echt gevaarlijk volgens omstanders bedacht ik mij........

We waren aanbeland bij de benen en hoofd voor de finishing touch.

Eerst de voorbeentjes, die gingen met rust wonderbaarlijk goed. De achterbeentjes redelijk, want de pony had een snel achterbeen. Dit betekent dat voordat je met je ogen kunt knipperen het achterbeen al in een andere positie is en hopelijk mij of de machine niet heeft geraakt.

Daarom maar naar het hoofd gegaan en de pony liet het gelukkig toe.

Als laatste nog even de praam erop om de achterbeentjes te scheren en de pony was zonder al teveel stress klaar.

Eigenaresse was helemaal verbaasd dat het mij zo gelukt is.

Zij blij, pony blij en ik blij, daar doe ik het voor.

Afgelopen voorjaar kreeg ik via deze site een aanvraag of ik ook veulens scheer en of ik deze ook verdoof. Na mijn antwoord dat ik inderdaad ook veulens scheer, maar dat verdoven toch echt iets is wat ik aan een dierenarts overlaat was er radiostilte totdat ik enkele weken geleden benaderd werd om een veulen van deze fokker te scheren voor de Starsale in Tolbert.

Altijd spannend omdat het niet naast de deur was en hij niet wist wat hij kon verwachten, hij heeft alleen mijn site bekeken en kende mij niet persoonlijk. Ik adviseerde hem om kort voor de veiling het veulen te scheren, maar hij gaf aan dat hij liever minimaal een week voor de veiling zijn veulen kaal zou willen omdat je "dan geen strepen meer zou zien van het scheren" . Ik garandeerde hem dat dat bij mij direct het geval was, maar hij durfde dat niet aan en begrijpelijk, want ook ik zie die scheerstrepen voorbij komen bij anderen.

We hadden op een avond afgesproken zodat we alle tijd hadden om te scheren.

Mams werd op de poetsplaats neergezet met het veulen aan een halster met touw ervoor. Vooral niet vastgeknoopt, want in een noodgeval kun je een paard nooit zo snel loskrijgen.

Omdat ze het veulen vaak in de handen hadden gehad kon ik er gelukkig goed naast gaan staan. Eerst voorzichtig met de tondeuse en omdat ze daar eigenlijk niet op reageerde al snel overgegaan op de grote machine.

Het lichaam ging wonderbaarlijk goed, zonder morren en de eigenaar was al blij met dit resultaat, hij zag helemaal geen strepen!

Het hoofd en de beentjes moesten nog gedaan worden, maar helaas ook hier een snel achterbeen.....de tondeuse vloog door de stal.

Omdat het de eerste keer betrof gewoon met rust en belonen dmv praten en af en toe een brokje door de eigenaar kon ik het hoofd en de voorbenen wel zonder hulpmiddel scheren.

De hoefsmid had het veulen al bekapt dus ze kende al wel de voetjes aanraken en optillen.

Voor het achterbeen had ik bedacht om er dan maar even een praam op te zetten, maar dit pakte heel anders uit dan dat wij verwacht hadden.

Het veulen begon te slaan met het voorbeen en te springen, dus de praam nog een slag strakker als gevolg dat ze zich zo met 4 benen tegelijk op de zijkant op de grond liet vallen.

Ik heb de situatie bekeken en in overleg met de eigenaar de praam er voorzichtig afgehaald en het veulen even laten liggen om bij te laten komen. Het duurde even en gelukkig stond ze uiteindelijk in alle rust zelf op.....

Dit was dus helemaal geen goede optie.

Eigenlijk een beetje met de handen in het haar, want wat nu?

De achterbenen en het laatste stukje buik moesten nog wel kaal........dus het veulen met de achterhand tegen de muur gezet en hoofd bij mams en toen voorzichtig een achterbenen opgetild en met geduld en bemoedigende woorden liet ze het scheren nu wel toe!?

Beide kanten gingen voorspoedig en gelukkig op een klein schaafwondje na op haar schouder, het veulen toch helemaal kunnen scheren.

De boodschap die ik mee wil geven is dat een praam niet in alle gevallen een redmiddel is!

Laat een ieder zich hiervan bewust zijn, een paard in nood maakt zulke rare sprongen en dit veulen heeft dat ook daadwerkelijk laten zien.

Dit is voor mij ook de eerste keer dat ik zoiets mee heb gemaakt en dit wil je niet nog een keer meemaken.

Dit voorjaar werd ik tevens gebeld door een grote handelsstal of ik daar een paard zou kunnen en willen scheren.

Nadat we een datum afgesproken hadden zou ik diezelfde week daar nog mijn diensten verlenen.

Paard nummer één werd geschoren en al snel kwamen er allerlei werknemers voorbij dat het zo mooi was geworden en mijn omgang met dieren zo bijzonder was terwijl ze mij eigenlijk nog maar net aan het werk zagen.

Dus paard nummer twee werd er maar achteraan geplakt om vervolgens nummer drie en vier ook maar te scheren.

Dit jaar ben ik meerdere keren naar deze stal gereden om mijn diensten te verlenen.

Erg leuk om zo op een stal terecht te komen.

Dus ook hier weer een dank je wel voor het vertrouwen in mij.

Afgelopen jaar maakte de corona er tevens voor dat ik veel stallen in Duitsland niet op tijd of met zeer verscherpte regels kon bezoeken, gelukkig is het altijd goed gegaan en daarvoor ook dank aan de eigenaren die soms iets langer moesten wachten om hun paard(en) geschoren te krijgen.

Hopelijk kunnen we binnenkort weer van alle faciliteiten van de paardensport genieten, al dan niet met de extra regels die erbij horen.

Ik kom daarom nog steeds enkel op één staladres per dag, meerdere paarden op 1 stal zijn wel mogelijk.

Mijn agenda voor september begint al aardig vol te lopen, neem gerust contact met mij op om, uiteraard vrijblijvend, een datum af te spreken.

Uw afspraak kunt u tot 24 uur van tevoren kosteloos annuleren. (muv Corona gerelateerde klachten)

Voor nu dan ook een afsluiting met de woorden: Blijf gezond en wellicht tot ziens!

Mvg Karin